221: "เส้นทางคู่ขนานที่มาบรรจบกัน" ตอนที่ 56: การเดินทางที่ทำให้รักมากขึ้นทุกครั้ง @ 11 ม.ค.61

สวัสดีครับทุกท่าน บทความนี้อาจจะยาวสักนิด แต่หวังว่าจะพอเป็นแนวคิดให้กับผู้อ่านได้นะครับ ถึงการปรับความคิดของตัวผมเองและภรรยา ให้เป็นตัวอย่างกัน เริ่มจากภรรยาของผมจะกลับบ้านที่จังหวัดพิจิตรบ่อยๆ แน่นอนว่าส่วนใหญ่ผมจะได้เดินทางไปด้วย ครั้งไหนไม่ได้ไปด้วยเพราะต้องทำงาน ส่งงาน เป็นหลัก เพราะงานเอกสารผมเป็นคนจัดทำเองเกือบทั้งหมด ถึงแม้ว่าผมจะเคยคิดเสมอๆ ว่า ไม่ได้เป็นคนต่างจังหวัด คงไม่มีโอกาสไปรถติดบนถนนในช่วงเทศกาลปีใหม่ สงกรานต์ แน่ๆ อนาคตไม่ใช่อย่างที่เราคิดเสมอไป

ดังนั้นการนั่งบนรถนานๆ นั้น มีข้อดีแน่ๆ คือ การที่ได้นั่งพูดคุยกันไปในรถทั้งขาไป และขากลับ นั้น มีเวลามากกว่า 10 ชั่วโมง ทุกครั้งที่เดินทางไปด้วยกัน เราสองคนจะมีภารกิจสำคัญๆ แทบทุกครั้ง และทุกครั้งส่วนตัวผมพบว่า เราสองคนมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นผูกพันร่วมกันมากขึ้นๆ จนผมมีคำกล่าวกับภรรยาว่า "ทุกๆ ครั้งที่คุณกลับบ้านพิจิตร พอถถึงบ้านบางบัวทอง เรารักกันมากขึ้น"


ครั้งนี้ภรรยาพาไปแวะซื้อขนมที่ร้านขายขนมส่ง ทำให้ผมนึกถึงบรรยากาศเก่าๆ
 



บรรยากาศบนถนนเอเชีย กำลังกลับบ้านครับ


ครั้งนี้เป็นอีกครั้งครับ ที่ผมได้มีโอกาสแนะนำวิธีคิดบวก ทำให้ภรรยาสบายใจมากขึ้นกับเรื่องใกล้ตัวที่วกวนทำให้ทุกข์ หลังที่ภรรยาบรรลุความคิด บรรลุความเข้าใจต่อสถานการณ์ บรรลุต่อเหตุผลและผลที่เกิดขึ้นอย่างสอดคล้องกัน อย่างต่อเนื่อง และอย่างเป็นวัฎจักร จึงทำให้ในท้ายที่สุด การมีครอบครัวที่มีความสุขนั้น ทุกๆ คนในบ้านต้องคิดได้ ต้องคิดเป็น ต้องรู้จักคิด ต้องฉลาดคิด เมื่อสมาชิกในครอบครัวมีความคิดบวก ครอบครัวก็จะบวกๆ ไปด้วยกันครับ ดังนั้นแล้วการเดินทางในครั้งนี้ก็ทำให้เราสองคนรักกันมากขึ้นครับ