สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้ผมกำลังเดินทางไปทำธุระที่ศูนย์การค้าเซ็นทรัลรัตนาธิเบศร์ เดินทางออกจากแถวแยกสวนสมเด็จ (สะพานนวลฉวี - ปากเกร็ด) รถติดเป็นบางช่วง ระหว่างที่รถติด ผมนั่งมองออกไปนอกกระจก เห็นรถกระบะมีคอก หลังรถมีถังแก๊ส เตา และอุปกรณ์สิ่งของ ที่มองด้วยตาแล้วรู้ว่า คือ ข้าวของสำหรับการขายอาหารการกิน ทำให้ผมนึกไปถึงในอดีต กว่า 20 ปี ก่อนที่ผมจะรถคว่ำกลายเป็นคนพิการทุพพลภาพ หลังปี 2540 ครอบครัวผมมีหนี้สินมากมาย เราช่วยกันผ่านช่วงเวลานั้นมาได้
ผมจำได้ดีว่า ผมใช้รถกระบะนิสสัน รุ่นฟรอนเทียร์ พาน้องสาว วิ่งขายของ ซึ่งก็คือ "ปีกไก่ยัดไส้" ที่หาทานยากพอสมควรสำหรับในประเทศไทย ใน 1 วัน เราต้องวิ่งขาย 3 แห่ง คือ (1) หน้าโรงเรียนโยนออฟอาร์ค (ใกล้ๆ รร.เซนต์คาร์เบรียล) (2) หน้าตึกแถวใกล้บริเวณสี่แยกศรีย่าน และ (3) ตลาดนัหลายแห่ง เช่น ตลอดนัดท่าทราย ตลาดนัดหลังเดอะมอลล์ ตลาดนัดกระทรวงสาธารณสุข ตลาดนัดการไฟฟ้าภูมิภาค เป็นต้น ตลอด 1 ปี หลังปี 2540 ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการวิ่งขายตามที่ต่างๆ
นึกถึงอาม้า (คุณแม่) น้องสาว 2 น และตัวเอง ที่ต้องทำงานหนักในรูปแบบที่ต้องใช้พลังงานทางร่างกายแบบบ้าพลัง ทำให้นึกเปรียบเทียบถึงปัจจุบันที่มีทางออกเป็นอินเตอร์เน็ต แทน และทำให้รู้สึกได้ดีว่า ยุคนี้มีทางออกให้กับทุกคนมากขึ้น สะท้อนถึงตัวเอง ที่ต้องใช้ความพยายามกับทางออกนี้ ให้เต็มที่มากที่สุด นับตั้งแต่วินาทีนี้ไป เพื่อชนะตัวเอง และเป็นกรณีศึกษาต่อไปในช่วงปลายปีหน้า
จากคนที่เป็น "คนพิการรุนแรงภายหลังที่ยังไม่ลืมอดีต" ครับ
ผมจำได้ดีว่า ผมใช้รถกระบะนิสสัน รุ่นฟรอนเทียร์ พาน้องสาว วิ่งขายของ ซึ่งก็คือ "ปีกไก่ยัดไส้" ที่หาทานยากพอสมควรสำหรับในประเทศไทย ใน 1 วัน เราต้องวิ่งขาย 3 แห่ง คือ (1) หน้าโรงเรียนโยนออฟอาร์ค (ใกล้ๆ รร.เซนต์คาร์เบรียล) (2) หน้าตึกแถวใกล้บริเวณสี่แยกศรีย่าน และ (3) ตลาดนัหลายแห่ง เช่น ตลอดนัดท่าทราย ตลาดนัดหลังเดอะมอลล์ ตลาดนัดกระทรวงสาธารณสุข ตลาดนัดการไฟฟ้าภูมิภาค เป็นต้น ตลอด 1 ปี หลังปี 2540 ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการวิ่งขายตามที่ต่างๆ
นึกถึงอาม้า (คุณแม่) น้องสาว 2 น และตัวเอง ที่ต้องทำงานหนักในรูปแบบที่ต้องใช้พลังงานทางร่างกายแบบบ้าพลัง ทำให้นึกเปรียบเทียบถึงปัจจุบันที่มีทางออกเป็นอินเตอร์เน็ต แทน และทำให้รู้สึกได้ดีว่า ยุคนี้มีทางออกให้กับทุกคนมากขึ้น สะท้อนถึงตัวเอง ที่ต้องใช้ความพยายามกับทางออกนี้ ให้เต็มที่มากที่สุด นับตั้งแต่วินาทีนี้ไป เพื่อชนะตัวเอง และเป็นกรณีศึกษาต่อไปในช่วงปลายปีหน้า
รถกระบะที่มีสัมภาระหลังรถ ที่ผมถ่ายมาด้วยมือถือ
จากคนที่เป็น "คนพิการรุนแรงภายหลังที่ยังไม่ลืมอดีต" ครับ
