96 : บทความชุด “ผมกำลังจะกลายเป็นผู้ประสบภัย” ตอนที่ 45 @ 6 พฤศจิกายน 2554 ชื่อตอน "น้ำท่วมลดลง กับนางพยาบาลที่ช่วยดูแลมาตลอด 10 ปีครับ"

สวัสดีครับเพื่อนๆ บทความนี้ขอเริ่มจากปริมาณน้ำท่วมทยอยลดลงอย่างต่อเนื่อง (ตามรายงานการจดบันทึกระดับน้ำในลิงก์นี้นะครับ) ณ วันที่ 6 พฤศจิกายน 2554 ลดลงเหลือ 1.30 เมตร เท่ากับว่าลดลงไปแล้ว 20 เซนติเมตร ซึ่งดูได้จากขอบกำแพงที่ลดลงจนเห็นคราบบนกำแพง (นำภาพมาฝากด้วยครับ) และเรื่องสำคัญในวันนี้คือ การรอคอยนางพยาบาล ที่ช่วยดูแลผมเป็นระยะๆ มากว่า 10 ปีแล้ว ตั้งแต่ตอนที่ไปรักษาที่โรงพยาบาลพญาไท 1 เพราะการที่จะมาช่วยเปลี่ยนสายสวนให้ ในภาวะน้ำท่วมนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย

โอกาสนี้ก็ขออธิบายเส้นทางคร่าวๆ ให้เพื่อนๆ ทราบนะครับ คือ พี่พยาบาลจะต้องนำรถไปจอดที่ เซ็นทรัล รัตนาธิเบศร์ จากนั้นนั่งรถแท็กซี่มาถึงแยกบางพลู จากนั้นนั่งเรือหางยาวมาหน้าโรงพยาบาลชลลดา แล้วน้องสาวกับน้องเขยจะนั่งเรือไปรับที่เชิงสะพาน (สูง) ใกล้ รพ.ชลลดา เพื่อพาเข้ามาถึงหน้าบ้าน ไป-กลับ ถึงเซ็นทรัล น่าจะ 4 ชั่วโมงได้ครับ


ภาพระดับข้างกำแพงหน้าบ้านที่ลดลงครับ


หลังจากทานข้าวกลางวัน ตอน บ่าย 2 โมงครึ่งเสร็จ ก็รีบเปลี่ยนสายสวนที่ใช้เกินมาถึง 28 วัน ปกติผมจะเปลี่ยนทุก 15 วัน ติดตรงน้ำท่วมจึงยืดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งจะสัมพันธ์กับวันหยุดของนางพยาบาลด้วยครับ ครั้งนี้เรียกว่ารบกวนพี่พยาบาลมากๆ ครับ จริงๆ น้องสาวก็เปลี่ยนได้ แต่ว่าพึ่งคลอดหลาน และอพยพไปต่างจังหวัด จึงต้องให้พี่พยาบาลเข้ามาช่วยเหลือแทนครับ ต้องขอบคุณพี่พยาบาลมากๆ ครับ


พี่พยาบาลกำลังลงเรือจะกลับแล้วครับ

นี่ก็เป็นอีกเหตุการณ์ที่ลำบากๆ ในระหว่างน้ำท่วม แต่การเปลี่ยนสายสวนสำหรับคนพิการทุพพลภาพนั้นสำคัญมาก ชี้เป็นชี้ตายได้เลยกับชีวิตที่เหลืออยู่ ผมจึงค่อนข้างให้ความสำคัญมาก ก็ถือว่าน้ำท่วมครั้งนี้รอดไปอีกครั้งหนึ่งครับ

ตอนต่อไปก็จะเป็นอีกเรื่องที่เป็นเรื่องจริงของคนเรา ที่ต้องทำงาน น้ำท่วมส่งผลอย่างไร จะมาเล่าให้อ่านสบายๆ มาฝากครับ