244: "เส้นทางคู่ขนานที่มาบรรจบกัน" ตอนที่ 74: คนตัวเล็กสุดของครอบครัวเริ่มโต เมื่อ 6 เม.ย.63 (ช่วงไวรัสโควิด-19 แพร่ระบาด)

สวัสดีครับทุกท่าน เนื่องจากภรรยาถ่ายภาพหนูนา (ลูกสาว) ที่ปีนไปหลังเตียง เพื่อจับกดเส้นตรงหัวไหล่ เนื่องจากเมื่อวานผมหัวไหล่ยอก น่าจะยอกจากการทำงานและตอนตะแคงช่วงขขับถ่าย ถึงขนาดเอี้ยวคอไม่ได้แต่ยังพอที่จะพิมพ์งานได้ และช่วงนี้ก็อยู่ในสถานการณ์เชื้อไวรัสโควิด-19 ระบาด จึงไม่ได้โทรหาหมอณี ที่จะมาช่วยจับเส้นที่บ้านมาให้กว่า 19 ปีแล้ว หนูนาตอนเด็กๆ เคยชอบมากดตรงนู้นตรงนี้ที่หัวไหล่ สะบัก เพราะโรงเรียนเคยสอน ก็เลยอาสากดไหล่ให้ ซึ่งเดี๋ยวนี้หนูนา ฝ่ามือใหญ่ขึ้น แรงเยอะขึ้น ก็เลยพอจะดีขึ้นนิดนึงครับ

แต่ผมก็ตั้งใจแล้วว่า คืนนี้จะพักผ่อน ก็น่าจะดีขึ้น พิมพ์มาถึงตรงนี้ ก็ต้องบอกว่า ส่วนตัวไม่เคยนึกฝันนะครับว่าจะมีครอบครัว ไม่แต่งงานแล้ว แต่ถ้าผมพลาดครั้งนี้ ไม่ขอคุณเจี๊ยบ (ภรรยา) แต่งงาน ผมคงจะพลาดครั้งสำคัญของชีวิต อีกทั้งการที่บอกว่า "มีลูกไม่ทันใช้" ผมก็โชคดีอีก เพราะมีลูกทันใช้ทันทีครับ ตอนเล็กๆ หนูนาก็จองคิว เทปัสสาวะให้ผม มาโดยตลอด แต่ก็ยอมรับว่า ตัวผมเองก็ต้องบ้งเบ้ง คอยสอนคอยเตือนหนูนาบ่อยตามมุมมองของผม จนผมเองก็เคยพูดกับหนูนาว่า "ถ้าป๊ามีลูก ก็จะสอนลูกแบบนี้" เพราะฉะนั้นผมเองก็คิดเสมอว่า ผมห่วงหนูนาไม่แพ้ใครเช่นกันครับ

ผมทำท่าประสานมือแล้วยกขึ้นเหนือหัว ครับ


หนูนา กำลังกดหัวไหล่ จุดที่ยอกเจ็บ ครับ

ผมโน้มตัว ไปข้างหน้า ให้หนูนา กดที่ด้านหลังบริเวณสะบักครับ





ส่วนตัวนะครับ ถึงจะช่วยไม่ได้ทางด้านร่างกาย แต่ก็เป็นบรรยากาศของความเป็นครอบครัว ซึ่งมีคุณค่ามากทางด้านจิตใจและความรู้สึกดีๆ ครับ

"ถ้าป๊ามีลูก ก็จะสอนลูกแบบนี้" ผมชอบคำพูดนี้นะครับ


บทความอ้างอิง: