172: "เส้นทางคู่ขนานที่มาบรรจบกัน" ตอนที่ 6 : ไปกินข้าวด้วยกัน @58-03-12

สวัสดีครับทุกท่าน บทความนี้ผมโพสต์เป็นปัจจุบันแทนนะครับ แต่จะเล่าบรรยากาศก่อนหน้านี้จนถึงปัจจุบันเพื่อแบ่งปันเพื่อนๆ ให้ได้อ่านกัน เป็นอีกความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อภรรยา คือ การไปทานข้าวนอกบ้าน แรกๆ ก่อนแต่งงาน ผมมักจะถูกชักชวนแบบแกมบังคับ ให้ไปทานข้าวนอกบ้าน แต่ก็ไม่ถึงกับเจาะจงว่า ออกนอกบ้านเพื่อไปทานโดยเฉพาะ อาศัยว่าวันนั้นต้องไปทำธุระที่ศูนย์การค้า ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเซ็นทรัล เสียส่วนใหญ่ หรือบางครั้งก็เป็นร้านอาหารตามสั่งใกล้บ้าน จนตัวผมเองก็มีความรู้สึกว่า ทานอาหารนอกบ้านบ่อยเกินไป

ความรู้สึกนี้เก็บไว้พอสมควร ด้วยสถานการณ์ที่พาไป เพราะภรรยาผมทำหลายหน้าที่ เป็นเหมือนเลขาส่วนตัวด้วย ดังนั้นเราจึงออกนอกบ้านด้วยกันบ่อย ถ้าเปรียบเทียบกับที่บ้าน คือ คุณแม่กับน้องๆ ผมมากับภรรยาบ่อยครั้งกว่ามาก มากกว่าเมื่อนำการออกนอกบ้านมารวมกันหลายสิบปีทีเดียว กลับมาที่ความรู้สึกที่มี จนวันหนึ่ง ภรรยาก็พูดออกมาว่า "หนูอยากให้พี่รู้สึกว่า หนูอยากให้พีใช้ชีวิตเหมือนคนอื่น มาทานข้าวนอกบ้าน ไม่ต้องสนใจสายตาใคร และเราจะเป็นตัวอย่างให้คนอื่นๆ ได้เห็น" เป็นอีกเรื่องราวหนึ่งที่รู้สึกชอบ และส่วนตัวก็มักจะชอบลองของ ว่าถ้าตัวผมเองคิดแบบนี้ หรือไม่เข้าใจว่าภรรยาคิดอะไร ก็จะลองทำดู เพื่อสุดท้ายจะได้เรียนรู้วิธีคิดของเธอครับ


มีอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมคิดเอาเองว่า ทำให้มีส่วนในการที่เราตัดสินใจร่วมกัน ว่าจะอยู่ด้วยกัน คือ ภรรยาผมชอบตัดกับข้าวให้ผมทาน มากกว่าที่จะมีคนอื่นมาตักกับข้าวให้ หลายๆ คนที่เข้ามาจีบเธอเมื่อก่อนมักทำแบบนั้น แต่ผมทำให้ไม่ได้ อาจเป็นรายละเอียด แต่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่แตกต่างเมื่อเปรียบเทียบกับคู่อื่น เรื่องที่แตกต่างยังมีอีกหลายเรื่องที่จะนำมาแบ่งปันนะครับ

มีประโยคหนึ่งที่ผมมักพูดประจำว่า "ป.โท อยากรู้ว่า ปวช. ทำไง" ยังมีอีกหลายเรื่องที่ผมก็คิดไม่ถึง ในเหตุผล และวิธธีคิดของภรรยา ผมจะทยอยนำมาแบ่งปันให้ทุกท่านได้อ่าน และเข้าใจในเจตนาในการนำเสนอหลากหลายมุมมอง รวมถึงเชื่อมโยงร้อยเรียงเรื่องราว ว่าทำไมผมถึงสร้างบทความชุด "เส้นทางคู่ขนานที่มาบรรจบกัน" ชุดนี้ขึ้นมาครับ (และจะพยายามให้ทั้งหมดเสร็จทันวันที่ 25 พ.ค.58 นี้ด้วยครับ)