197: "เส้นทางคู่ขนานที่มาบรรจบกัน" ตอนที่ 47: ถ่ายคู่กับภรรยาเป็นที่ระลึกกับงานที่จะจำไปจนตลอดชีวิต @ 58-12-01

สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้มีความรู้สึกที่อยากบันทึกไว้ให้กับตัวเองอีกครั้งหนึ่ง คือ การยอมรับนับถือในภรรยาของตัวเอง ผมจำได้ว่า ก่อนที่ผมจะขอคุณเจี๊ยบแต่งงานนั้น ผมเคยปรึกษาพี่ท่านหนึ่ง พี่บอกว่า เห็นผมทำหลายเรื่องมานานเหนื่อยแทน ที่สำคัญคือ ผมไม่สามารถจะเติบโตได้มากกว่านี้ เนื่องจากผมไม่รับพนักงาน ทั้งๆ ที่ผมควรจะเติบโตได้มากกว่านี้ สำคัญกว่านั้น คือ ผมไม่มีภรรยา ดังนั้นผมควรแต่งงาน และพี่ก็บอกว่า ถ้าไม่มีภรรยา พี่คงมาไม่ถึงขนาดนี้

มาถึงตรงนี้ผมยอมรับคำพูดของพี่ท่านนี้อย่างมาก เรา 2 คน ได้รับงานมางานหนึ่งเป็นงานราชการของกระทรวงไอซีที ผมยอมรับว่าผมไม่เคยรับงานตรงของทางราชการมาก่อน เคยรับแต่งานขายวัสดุกับรัฐวิสาหกิจ ซึ่งก็คล้ายๆ ส่งสินค้า หรือถ้างานรับเหมา ก็เป็นช่วงสั้นๆ ทำเสร็จวางบิล 1 เดือนได้เงินเลย ทำให้ในอนาคตเราสองคนคงไม่กล้ารับงานราชการอีก เพราะโครงการนี้ทำให้สถานการณ์ทางการเงินแย่มากๆ



ภายถ่ายที่ระลึกการทำงานวันสุดท้ายของโครงการ 1 ธ.ค.58


แต่ในสถานการณ์คับขัน กลับทำให้ได้พบกับความมีน้ำใจของภรรยาอย่างมาก ทำให้นึกถึงคำพูดของพี่ที่เคารพ เพราะเธอช่วยแก้ไขปัญหาสถานการณ์ทางการเงินอย่างถึงที่สุด เป็นคู่คิด ที่ผมเองตั้งใจจะเดินหน้าในหลายๆ เรื่องให้ดีที่สุดครับ

ขอบคุณที่ได้มารักและอยู่ร่วมกันครับ