93 : บทความชุด “ผมกำลังจะกลายเป็นผู้ประสบภัย” ตอนที่ 42 @ 2 พฤศจิกายน 2554 ชื่อตอน "ไม่ได้ตั้งใจสำรวจตลาดบางบัวทอง"

สวัสดีครับเพื่อนๆ บทความนี้น่าจะเป็นบทความที่มีรูปภาพมากที่สุด เป็นภาพที่ทางน้องเขยถ่ายไว้ระหว่างเดินทางออกจากบ้านไปที่ทำงาน แต่ภาพที่ผมมาลงไว้นี้มีเรื่องราวขำๆ แบบเหนื่อยๆ เข้ากันกับช่วงน้ำท่วมเป็นอย่างมากก็ตรงที่ว่า น้องเขยกับน้องสาว ขึ้นเรือของกองทัพบกที่หน้าโรงพยาบาลชลลดา ซึ่งเป็นเรือขาวิ่งเข้าตลาดบางบัวทอง ในขณะที่กำลังจะตรงเข้าตลาดบางบัวทอง มีผู้โดยสารแจ้งให้เข้าไปส่งในหมู่บ้านชลลดา 2 หลัง ทารจึงเข้าไปส่งก่อน ก็ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็ออกมาถึงหน้าหมู่บ้านเลี้ยวซ้ายเข้าตลาดบางบัวทอง

รับ-ส่งผู้โดยสารเสร็จ จึงจะวิ่งออกมาผ่านหน้าหมู่บ้านชลลดาอีกครั้ง มุ่งตรงไปยังวัดบางไผ่ ภาพถ่ายมี 3 ช่วง คือ 1. หน้า รพ.ชลลดาเข้าภายในชลลดา 2. จากชลลดาเข้าตลาดบางบัวทอง 3. จากตลาดบางบัวทองมาถึงหน้าชลลดา และที่น้องเขยถ่ายไว้ เพราะขำๆ ว่า 1 ชั่วโมงอยู่ที่เดิม ไม่ขึ้นเรือก็ไม่ได้เพราะว่าคอยนาน บางครั้งก็ไม่วกเข้าหน้า รพ.ชลลดา อีกต่างหาก ดังนั้นจะขาออก หรือขาเข้า ก็ขึ้นไว้ก่อนครับ

1. หน้า รพ.ชลลดา เข้าไปในหมู่บ้านชลลดา

มองไกลๆ ข้าง รพ.ชลลดา ครับ

ทางซ้าย ตึกสูงๆ สีขาว คือ รพ.ชลลดา ครับ

ทางขวาป้ายสนง.ที่ดินฯ ข้างเทศบาลบางบัวทอง

กำลังผ่านสามแยก มุ่งหน้าเข้า ม.ชลลดา

เข้า ม.ชลลดา













ด้านบน ภาพภายใน ม.ชลลดา ทั้งหมดครับ

2. จากหน้า ม.ชลลดา เข้าสู่ตลาดบางบัวทอง

สามแยกเดิมครับ แต่เลี้ยวซ้ายเข้าลาดครับ



เลี้ยวซ้าย ฝั่งตรงข้ามเป็นเทศบาลบางบัวทองครับ





ซ้ายมือ อาคารชั้นเดียวนี้เป็น ไปรษณีย์บางบัวทองครับ จมสนิท



ขวามือเป็น สนง. ประปานครหลวง บางบัวทองครับ

แบงก์กรุงไทยครับ


เห็นไกลๆ นั่น วัดเล่งไน่ยี่ 2 ครับ





กำลังจะเข้าสู่แถวอาคารพาณิชย์หน้าวัดละหาร


รร.วัดละหาร ครับ





ถึงวัดละหารแล้วครับ ที่ออกทีวีบ่อยๆ

ฝั่งตรงข้ามวัดละหารครับ


จะถึงตลาดแล้วครับ

ท่ารถโดยสาร แต่น้ำท่วมกลายเป็นตลาดเล็กๆ แทนตลาดใหญ่ด้านในที่น้ำถึงคอ และเป็นจุดกลับเรือตรงบริเวณนี้ด้วยครับ เพราะกว้างที่สุด รวมทั้งยังมีสะพานขวางอยู่จึงข้ามไปไม่ได้ครับ




บรรยากาศตลาดชั่วคราว

3. ออกจากตลาดบางบัวทอง มุ่งหน้าสู่วัดบางไผ่ ผ่านหน้า ม.ชลลดา


กลับเรือเสร็จแล้วครับ


กำลังผ่านหน้าวัดละหารแล้วครับ



ขวามือเป็นร้าน 7-11 ในปั๊ม ปตท. ที่ถูกทุบกระจก


ผ่านหน้าประปานครหลวง บางบัวทอง อีกครั้งครับ

กำลังจะถึงเทศบาลบางบัวทอง ซ้ายมือครับ

มาถึงหน้า รพ.ชลลดา อีกครั้ง ครบ 1 ชั่วโมง พอดีครับ

น้องสาวเล่าให้ฟังว่า ช่วงน้ำท่วมการเดินทางค่อนข้างลำบาก กว่าจะนั่งเรือไปถึงแยกบางพลู แล้วต่อรถไปยังเดอะมอลล์ งามวงศ์วาน ใช้เวลาถึง 3 ชั่วโมง ทั้งๆ ถ้าเป็นการขับรถเอง ใช้เวลาเพียง 20-30 นาที อยากให้น้ำลดลงเร็วๆ ถึงจะยังท่วมอยู่ แต่พอใช้รถขับได้ก็พอใจแล้ว และที่ผมเอาบทความนี้มาฝากก็เพราะว่า การเดินทางที่ลำบาก และใช้เวลามากกว่าเดิมหลายเท่านั้น คงเป็นเรื่องปกติในยามน้ำท่วม ครับ นั่นแสดงว่า น้ำท่วมทำให้เกิดความสูญเสียอย่างมหาศาล ในความรู้สึกของผมคือ ประเมินค่าไม่ได้ เพราะผมกระทบนั้นส่งผลถึงอนาคตแบบไม่รู้จบ ต่อเนื่อง ยาวนาน เพราะว่า "เวลาเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุด"

บทความต่อไปนั้น ผมขอเขียนถึงเรื่องที่ผมกังวลใจมากอีกเรื่อง เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความพิการของผมโดยตรงครับ ลองตามอ่านกันดูนะครับ