193: 4 ปีผ่านไปกลับมาที่ ร้านแว่นตา "นครทอง" อีกครั้ง หลายเรื่องเปลี่ยนไป เมื่อ 27-07-58

สวัสดีครับเพื่อนๆ เวลาผ่านไปเกือบ 4 ปี สายตาผมมีการเปลี่ยนแปลง เดาทางเอาเองว่าน่าจะสั้นลง แต่ก็ยังแปลกใจอีกอย่างคือ เวลาอ่านหนังสือต้องเอาแว่นตาออกถึงจะมองชัด อาการนี้ก็น่าจะประมาณคนแก่สายตายาว ดังนั้น ในสมองก็นึกถึง "ร้านแว่นนครทอง" ตรงท่านน้ำนนท์ เหมือนเดิม สิ่งที่เปลี่ยนไปอีกเรื่องคือ ผมไม่มีคนขับรถประจำเหมือนก่อน ผมจึงต้องนัดหมายน้องอาสาปอเต็กตึ้งเจ้าประจำเสียก่อน เบอร์โทรร้านก็ง่ายๆ เสริช์อินเตอร์เน็ตว่า "ร้านแว่นตานครทอง" ได้เบอร์ 02-525-0.972  โทรนัดเรียบร้อยและเข้ามาวัดสายตาเมื่อ 27 กรกฎาคม 2558 ครั้งนี้คงต้องวัดสายตา เพราะครั้งที่แล้วไม่ได้วัด รู้ตัวว่าสายตาคงเดิม

เหตุที่สายตาเปลี่ยนแปลง เนื่องจาก เมื่อปี 2556 ผมได้ทุนเรียนปริญญาโท ต้องอ่านหนังสือมากขึ้น คือมาเรียนตอนอายุเยอะแล้ว ทำให้ใช้สายตามาก ช่วงหลังงานก็เยอะมาก ออกไปทางกึ่งงานวิจัย ทำให้งานเอกสารก็เยอะเช่นกัน ดังนั้น แว่นตาจึงสำคัญมากๆ อีกทั้งสารเคลือบที่แว่นก็เสื่อมมากแล้ว เป็นลายเหมือนใยแมงมุม ทำให้เวลาทำงานหน้าคอมพิวเตอร์มากๆ จะตาลาย กอปรกับช่วงวันหยุดยาว อาฬหบูชา-เข้าพรรษา ปี 2558 นี้ ผมต้องทำงานเอกสารให้เสร็จให้ได้ จึงต้องมาที่ร้านแว่นตานครทองให้ได้ครับ ตั้งใจอย่างนั้น



เข้าไปนั่งวัดสายตาในห้องวัดสายตา คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ


ถ่ายภาพกับทายาท รุ่น 3 คุณก่อน ที่จบปริญญาเอกด้านสายตาโดยเฉพาะ/ ภรรยาคุณก่อน บอกผมว่าในประเทศไทย มีไม่กี่คน ดังนั้นถ้าเพื่อนๆ มาวัดสายตาที่นี่ ก็เชื่อมมั่นได้ว่า เท่ากับคุณมาหาผู้รู้ไปด้วยในตัว

เมื่อมาถึงที่ร้านแว่นตานครทอง แล้วนั่งพูดคุยกับทุกคนในร้าน ดีใจมากทีเมื่อ 4 ปีก่อนที่ผมเคยมาอีกครั้งแล้วกลับไปเขียนบทความถึงร้านแว่นตานครทอง ปรากฏว่า บทความนั้นทำให้มีลูกค้าที่อ่าน แล้วเจาะจงมาที่ร้านเพื่อตัดแว่นตา ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาหลายปี ซึ่งที่ร้านบอกว่า เป็นความพิเศษ เนื่องจากปัจจุบันที่ท่าน้ำนนท์ มีร้านแว่นตาเกือบ 10 ร้าน ดังนั้น ลูกค้าใหม่ จึงถือว่าเป็นลูกค้ากลุ่มพิเศษอย่างมาก แค่ได้ฟังส่วนตัวก็แอบปลื้มไปด้วย ดังนั้นแล้วในครั้งนี้ผมเองก็ยังคงทำตามที่ตั้งใจไว้เหมือนเดิม ให้มีเรื่องเล็กๆ ในชีวิตที่สมบูรณ์แบบ คือ การใช้บริการร้านแว่นตานครทอง แห่งเดียวไปจนกว่าจะเสียชีวิตครับ

อีกเรื่องที่ทราบจากคุณก่อน คือคุณพ่อ ไม่สบาย พักรักษาตัวที่บ้าน จึงตั้งใจเลยว่าจะต้องไปเยี่ยมที่บ้านให้ได้ นึงถึงตอนที่ผมอยู่โรงพยาบาลแล้ว รุ่นคุณพ่อ-คุณแม่ ไปเยี่ยที่โรงพยาบาลครับ เป็นความสัมพันธ์ที่แปลก คือ ไม่ใช่ญาติ แต่ก็ผูกพันครับ