152: อาจเป็นเรื่องบังเอิญที่เวลาใกล้เคียงกันกับความรู้สึกที่มีต่อภาพยนตร์ "มนุษย์เงินเดือน" เมื่อ 13 เมษายน 2557

สวัสดีครัับเพื่อนๆ ทุกคน วันนี้ประมาณว่า พอมีเวลาอยู่กับตัวเอง เป็นประจำตามประสาคนไม่มีใคร ผมมักจะตั้งคำถามให้ตัวเอง แล้วหาคำตอบ ซึ่งช่วงนี้มีหลายคำถามมากในสมอง บางคำถามยังหาคำตอบไม่ได้ ยังคงต้องใชเวลาอีกพักใหญ่ หรือบางเรื่องไม่รู้อีกนานเท่าไหร่จึงจะตอบได้ แบ่งปันแบบ เบาๆ แทนละกันนะครับ วันนี้เวลาให้ตัวเองคือ การดูหนังเก่าเรื่อง "มนุษย์เงินเดือน" ส่วนตัวชอบบทประพันธ์ เพราะว่าเนื้อหาไม่หนักเกินไป ไม่เล่าเรื่องแบบละเอียดยิบ มีจุดให้เราต้องคิด ต้องดูไปคิดไปตามเป็นระยะๆ ดูซ้ำหลายรอบได้ และมีมุขให้อมยิ้มบ้างแบบพอดีๆ


เริ่มจากโปสเตอร์หนังที่เลียนแบบหนังยอดมนุษย์ต่างๆ ทั้งของญี่ปุ่น และฮอลีวู้ด ผมชอบหนังฮีโร่อยู่แล้ว จึงค่อนข้างโดนใจมาก และในเรื่องการ์ตูนที่นางเอกเขียนยังใช้ชื่อว่า "ยอดมนุษย์เงินเดือน" ด้วย







ผมเคยเป็นลูกจ้าง หรือ มนุษย์เงินเดือน มาก่อนกว่า 9 ปี แบบไม่เต็มสักเท่าไหร่ เป็นแบบฮาร์ดคอร์อีกต่างหาก คือ พอใจอยู่ที่ไหนจะอยู่นานหน่อย นานที่สุดคือ 2 ปี+1 เดือน เร็วที่สุดคือ 3 เดือน เพราะต้องเคารพกติกาสังคม อย่างน้อยให้ครบช่วงทดลองงาน ไม่ใช่ 1 เดือนแล้วลาออก ตลอดเรื่องบางอารมณ์เข้าใจเนื้อหาที่ถ่ายทอดออกมา แม้ว่าบางจุดตัวผมเองจะไม่เห็นด้วยอย่างมากถึงมากที่สุด แต่เพราะว่าเคยได้พููดคุยกับเพื่อนๆ ในที่ทำงานบ้าง จึงพอจะเข้าใจและยอมรับได้

มีประโยคสำคัญในตอนท้ายๆ ของเรื่องที่พระเอกได้รับต้นฉบับการ์ตูนของนางเอก ข้อความว่า "เราไม่เคยเข้าใจเลยว่า คนพวกนี้ทนได้ยังไง หรือมันไม่ใช่แค่เงิน ที่ยังทำให้เรามาทำงาน" เนื่องจากนางเอกไม่ยอมรับวิธีการทำงานในสำนักงาน จึงมีมุมมองที่ต่างออกไป แต่หลังจากมาสัมผัสทำให้เห็นหลายมุมมองของคนทำงานกินเงินเดือนว่ามีอะไรบ้างที่หล่อเลี้ยงผู้คนเหล่านั้น

ส่วนตัวของผม ขอเป็นอีกคนที่มีความรู้สึกที่ไม่ใช่เงิน แต่เป็นประสบการณ์ที่ผมอยากได้ กับการเข้าทำงานในองค์กรต่างๆ ทุกหนแห่งมีสิ่งไม่ดีให้เราได้เห็น เรียนรู้ และมีสิ่งดีๆ มากมาย ให้เราได้ศึกษา จดจำ และนำไปพัฒนาต่อยอดได้ 



บรรยากาศในหนัง ขอบคุณ Google ที่มีให้ทุกภาพครับ


ภาพนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่า ด้านหลังภาพ
ที่ในอนาคตผมต้องทำเกษตรให้ได้

ชอบมุขสุดท้ายก่อนจบของเรื่อง คือ "ล่าสุด" และ "ล่าสุดกว่า" เป็นการยอมรับของพระเอก ซึ่งเป็นคนจริงจังกับชีวิต ที่มีต่อนางเอก ที่เป็นคนสบายๆ เฮฮา และอาจจะดูไร้สาระในสายตาพระเอก ถ้าเพื่อนๆ สนใจ ใน youtube ดูกันเอาเองนะครับ แนะนำแค่ว่า ขอให้ตั้งใจดู จะได้อมยิ้มเป็นระยะๆ ส่นตัวผมว่าบทดีมากครับ เราต้องคิดตามไปด้วย สนุกเป็นระยะๆ ครับ

ว่าแล้ว คนที่ผมรอคุยด้วยก็มาแล้ว คงต้องคุยเรื่องสำคัญก่อนนะครับ และเรื่องสำคัญนี้ จะไม่เป็นเพียงเรื่องสำคัญของผมคนเดียว อีกไม่นานในอนาคตเรื่องสำคัญที่ผมกำลังจะพูดคุยกับคนสำคัญ จะกลายเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ขของสังคมไทย สัญชาตญาณส่วนตัวบอกผมอย่างนั้น ถึงเวลาอันสมควรผมจะนำมาแบ่งปัน บทความนี้เป็นพยานความรู้สึกที่ผมอยากนำมาเกริ่นไว้ก่อน และเมื่อนำมารำลึก อ้างอิง จะง่ายในการบอกเล่าเพื่อนๆ และสังคมต่อไปครับ