230: "เส้นทางคู่ขนานที่มาบรรจบกัน" ตอนที่ 63: "ทำไมต้องมีเธอ" @ 1 ก.ย. 61

สวัสดีครับเพื่อนๆ ในระยะหลังตั้งแต่ดูละครเรื่องบุพเพสันนิวาส ทำให้มีโํอกาสแต่งกลอนที่มีสัมผัสมากขึ้น กว่าสมัยก่อนที่แต่งกลอนแล้วกระโดกกระเดก จึงอาจจะมีบางบทความบ้างที่ไม่ได้เขียนเป็นข้อความ แต่ยกมาให้อ่านกันเล่นๆ เป็นกลอนแทนนะครับ สำหรับกลอนบทนี้ แต่งเพราะเมื่อเช้าเราสองคนมีพูดคุยกันหลายเรื่อง ร่วมทุกข์สุขกันมาแบบหฤโหด นอกจากจะเป็นอารมณ์ที่ตั้งใจให้บทความต่างๆ ไว้เป็น "The Letter" ให้ภรรยาได้เข้ามาอ่าน ในวันที่ผมไม่อยู่แล้ว ก็อยากเป็นกำลังใจให้ภรรยา ไปด้วยในตัวครับ

"ทำไมต้อง" กลอน 9 เก้านาฬิกา

ตั้งคำถาม ถามตัวการ "ทำไมต้อง"
ช่วยพวกพ้อง ช่วยการงาน ช่วยขานไข
คนพิการ โดนเอาเปรียบ ไม่มีใคร
ไม่สงสัย ว่าทำไม มาพิการ

ช่วยการงาน ช่วยมานาน ผ่านความคิด
ช่วยด้วยจิต ใจอาสา มาแต่ไหน
เก็บขยะ ยกสมุด ไม่ใช่ใคร
ลบกระดาน ทำด้วยใจ ให้คุณครู

ช่วยจนรู้ ไม่ต้องดู ว่าต้องใคร
เพราะการให้ ใจย่อมได้ ใครไม่รู้
คนที่ให้ จะตอบได้ เป็นกูรู
ให้ยิ่งได้ สอนยิ่งรู้ อยู่ประจำ

ทำมานาน ก็ถึงวัน มาพานพบ
มาประสบ พบตัวการ ไม่ขานไข
ช่วยชาวบ้าน โดนเอาเปรียบ ไม่ใช่ใคร
ญาติอยู่ใกล้ เหมืองทองคำ ซ้ำเติมคน

จนถึงวัน ขันอาสา รัฐสภา
พานพบคน จิตอาสา ร่วมกันสู้
จนวันนี้ หลายปีผ่าน นานยิ่งรู้
สมเป็นคู่ ขันอาสา นานางาน

อยู่หมู่บ้าน ก็ไม่นาน ต้องมาช่วย
เริ่มต้นด้วย เป็นกรรมการ จึงเรียนรู้
พรบ. (จัด) สรรที่ดิน รู้เป็นครู
เพราะเรียนรู้ เพราะอาสา เพราะกล้างาน

ช่วยกันสาง ช่วยกันร่าง ช่วยกันคิด
เป็นคู่คิด ทั้งการงาน ทั้งแก้ไข
ทั้งอาสา ใกล้ไกลตัว ทำเรื่อยไป
ไม่ใส่ใจ ใครว่าร้าย ไกลใกล้ตัว

ผัวเมียรู้ จังหวะสู้ จังหวะถอย
คอย-ถอย-ค่อย เรื่องการงาน สานอาสา
ฝ่าวิกฤต ประคองกัน ผ่านพ้นมา
ไม่นึกว่า ชาตินี้ จะมีเธอ

กลอน 9 ตอนราวๆ 9.00 น. วันเสาร์ที่ 1 กันยายน 2561 แต่งให้ภรรยา ที่ไม่คิดว่า จะได้มีโอกาสพบเจอในภพชาตินี้ครับ

"ทำไมต้องมีเธอ"
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
#ครอบครัวลิ้มนนทกุล





๑ กันยายน ๒๕๖๑