229: "เส้นทางคู่ขนานที่มาบรรจบกัน" ตอนที่ 62: ภรรยาบ่นว่า "อย่าหวัน้ำบ่อหน้า" ครับ @ 5 ส.ค.61:

สวัสดีครับเพื่อนๆ ทุกท่าน บทความนี้ต่อเนื่องจากบทความ 226: "เส้นทางคู่ขนานที่มาบรรจบกัน" ตอนที่ 60: ภรรยาปลูกพืชสวนครัวหลังบ้านเพราะทำครัวทุกวัน @ 28 พ.ค.61 เพราะว่าภรรยาทำสวนผักเล็กๆ ขึ้นมาอันเนื่องจากรับไม่ได้ว่า กระเพราะกำละ 10 บาท ทำให้ปัจจุบัน ครอบครัวเรายังไม่ได้มีโอกาสซื้อใบกระเพราอีก ผมกับภรรยามักสนทนากันบ่อยๆ เรียกว่า สนทนากันทุกวัน เพราะว่า เราไม่ค่อยไปเที่ยวที่ไหน จึงอาศัยคุยกันเป็นประจำแทน จนเมื่อวานภรรยาพูดขึ้นมาว่า "เนี่ยละนะ เขาถึงว่า อย่าหวังน้ำบ่อหน้า" ผมรู้สึกชอบการสื่อความหมายนี้ จึงนำมาพิมพ์เป็นบทความเก็บไว้ครับ

เรื่องมีอยู่ว่า ข่าวอุตุนิยมวิทยาแจ้งว่า ในเขตจังหวัดนนทบุรี ฝนจะตกปริมาณ 40-60% และเมื่อมองไปบนฟ้า ก็เห็นฟ้ามืดครึ้มพอสมควร ภรรยาจึงคาดว่า ฝนน่าจะตก ทำให้ 2 วันที่ผ่านมาฝนไม่ได้ตก พอนึกขึ้นได้ว่า ถ้าอย่างนั้น 2 วันที่ผ่านมาก็ยังไม่ได้รดน้ำต้นไม้ ภรรยาจึงบ่นกับตัวเองว่า "เนี่ยละนะ เขาถึงว่า อย่าหวังน้ำบ่อหน้า" ผมจึงทักขึ้นมาว่า ช่างเปรียบเทียบ ผมอมยิ้ม ว่า เป็นกรณีศึกษาแบบขำๆ ดี จึงตั้งใจนำมาแบ่งปันเพื่อนๆ หากว่าได้มาอ่านเจอพอดีครับ







พริกขี้หนูครับ


กระเพรางามๆ ครับ




เมื่อภรรยาเดินไปรดต้นกระเพรา และต้นพริกขี้หนู ก็กลับมาชมต้นไม้ว่า ขนาดไม่รดน้ำนะ ดูต้นยังชุ่มฉ่ำอยู่ ดินดี อุ้มน้ำไว้เยอะ ผมก็นั่งฟังแล้วบอกเธอว่า สงสัยดินจะดีเลยอุ้มน้ำไว้ได้มาก ซึ่งผผมก็ไม่มีความรู้เรื่องนี้ รู้แต่ว่าใช้ทั้งดินที่ผสมขี้ไส้เดือน ดินผสมใบก้ามปู และยังใส่ปุ๋ยอินทรีย์ เท่าที่เห็น ดินดำมากๆ และภรรยายังบอกอีกว่า จะรดทุกวัน ถึงฝนตกก็รด จะได้ไม่หวังน้ำบ่อหน้า ครับ

เออ.... ผมก็เห็นด้วยนะ เพราะถังน้ำอยู่ใกล้ และก็ไม่ได้มีบริเวณมากมายอะไร ยิ่งอย่ เราสองคนยิ่งชอบ เพราะไม่ได้ใหญ่เกินไป กำลังพอดี พอที่จะดูแลได้ ภรรยาบอกว่างั้นนะครับ ซึ่งผมก็ได้แต่เอาใจช่วย และเห็นด้วยกับเธอ เพราะว่าชาตินี้ผมคงช่วยอะไรเธอไม่ได้ เธอทำคนเดียว ดังนั้น การมีบ้านก็ไม่ใช่ว่าจะต้องมีเสียจนตัวเองเดือดร้อน จึงทำให้เราสองคน พอใจในปัจจุบันอย่างมากที่สุดครับ

๕ สิงหาคม ๒๕๖๑