สวัสดีครับเพื่อนๆ สำหรับประสบการณ์น้ำท่วมของผมและครอบครัว เข้าสู่วันที่ 3 แล้วครับ เป็นวันที่ผมแฮ้บปี้ที่สุดที่จะได้เริ่มกลับมาทำงานอาสาอีกครั้งแบบเต็มที่ อาจจะเป็นเพราะมีความมั่นใจมากขึ้นถึงระดับน้ำว่าน่าจะไม่เกิน 2 เมตร ซึ่งเท่ากับระดับกำแพงบ้าน บวกกับเรามีการป้องกันน้ำท่วมที่ดี เออ... คิดเอาเองว่าดีนะครับ เพราะว่าน้ำยังไม่เข้า ด้วยแนวความคิดสำคัญ 2 ข้อ คือ การคำนึงถึงแรงดันน้ำ และความเสื่อมของวัสดุที่นำมาใช้ป้องกันน้ำท่วม อย่างเช่น ทราย กระสอบ เป็นต้น ที่ผมต้องเกริ่นๆ แบบนี้ ก็เพราะว่า เราเลยช่วงเวลาฉุกเฉินมาแล้ว สิ่งที่ต้องทำต่อไป คือ การป้องกันที่ดีที่สุด เท่าที่เราจะคิดหาวิธีที่จะป้องกัน
ดังนั้นเช้านี้ ผมก็ได้ทำงานอย่างสมใจ บรรยากาศของครอบครัวดีขึ้นมาก มีรอยยิ้ม ดูไม่วุ่นวายเหมือนเมื่อวาน หรือวันก่อนที่น้ำเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ว่าตอนท้ายๆ ของบทความนี้ เริ่มเครียดนิดหน่อยนะครับ เพราะว่า ทางครอบครัวผม เริ่มถกเถียงกันเรื่องการป้องกันในลำดับต่อไป ถ้าน้ำจะเพิ่มจากระดับมากกว่า 1 เมตรไปยัง 1.50 เมตร

เรือสปีดโบทของน้องเขย ที่เดิมมีอยู่แล้ว และได้จังหวะมาใช้ในโอกาสนี้พอดีครับ

คุณน้าผม (กำลังพาย) น้องชาย (ลูกคุณน้าสาวอีกคน) และ น้องเขย (เสื้อเหลือง)








ช่างเหนื่อยมากกันทุกคน แต่ทางบ้านก็ให้ช่างในระดับที่ช่างพอใจ กับคนทั้ง 8 คน ในที่สุดก็เสร็จทันตอน 05.30 น. โดยประมาณ วันนี้จึงเป็นอีกวันที่ มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นในการคิดหาวิธีป้องกันน้ำท่วม
อยากให้เพื่อนๆ อ่านต่อในตอนที่ 5 เพราะว่ามีเรื่องคื่นเต้นแต่เช้าเลยครับ และการป้องกันยังไม่หมดเพียงเท่านั้ เพราะว่ากำแพงที่เราดูว่าแข็งแรง น่าจะป้องกันน้ำท่วมได้นั้น พวกเราไม่ได้คิดอย่างนั้น มาดูกันต่อนะครับว่า พวกเราคิดอย่างไร ครับ
ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ