182: "เส้นทางคู่ขนานที่มาบรรจบกัน" ตอนที่ 27: ความรู้สึกแปลกๆ (ด้วยกัน)

สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้วันที่ 12 เมษายน 2558 กับชีวิตที่กระโดดๆ แต่งงาน มีภรรยา และยังมีลูกทันใช้ขึ้นมา ทันใช้ที่ว่า นี่ใช้จริงๆ เลยนะครับ คือ ใช้หยินน้ำ หยิบกล่องกระดาษทิชชู่ หมุนเตียง ยกจานข้าวให้ ยกของ เปิดประตู ถูบ้าน อื่นๆ อีกมากมาย และที่ต้องใช้ลูก ก็เพราะผมพิการรุนแรงอยู่ในเตียง ตรงนี้ต้องขอบคุณภรรยาอย่างมากที่สอนให้ลูก ว่าต้องปฏิบัติต่อผมอย่างไร เมื่อลูกโตขึ้นจะเข้าใจมากขึ้น ลูกเป็นเด็กฉลาดมาก เวลาจะดื้อ เรารู้เลยว่าฉลาดดื้อ วิธีแก้คือ ต้องเล่นกับลูก มีการตกลงแบบลับๆ กันสองคน

ก่อนสงกรานต์จึงพากันไปทานข้าวนอกบ้าน ทำให้นึกถึงก่อนที่จะพิการ และไปทานข้าวนอกบ้านในวันพิเศษแบบปกติกันเดือนละ 1 ครั้งที่เอ็มเค ขึ้นมา และตั้งใจว่า หลังส่งน้องๆ คนพิการรุ่น 1 ฝึกงานแล้ว จะพาอาม้า (คุณแม่) มาทานข้าวด้วย หรือถ้าคุณแม่ไม่ว่าง ไม่สะดวก จะไปทานที่บ้านอาม้าแทน



นึกไปนึกมา นึกถึงชีวิตที่ผ่านมาที่ผมฝังใจว่าตัวเองเป็น "เป็ด" แอบคิดเอาเองว่า เป็นอย่างละนิดละหน่อย สิ่งที่ยังขาดและไม่ได้เป็น คือ "สามี" "พ่อ" และ "การบวชพระ" แล้วชีวิตก็แปรผันจนได้กลายเป็น "สามี" กับ "พ่อ" ภายในเวลาอันรวดเร็วอย่างสมบูรณ์ เหลือเพียงสถานะเดียว ถึงแม้ว่าจะยังไม่ตรงกับที่คิด และออกแบบไว้แล้ว แต่จะพยายามตามกรอบเวลาที่วางไว้ให้ดีที่สุดครับ

เหมือนว่า เวลาของผมจะลดลงเรื่อยๆ ตามสัญชาตญาณที่ตัวเองมี