สวัสดีครับเพื่อนๆ บทความตอนนี้ ผมขอล้วนๆ เกี่ยวกับถุงยังชีพ จะนับเป็นตอนที่ 2 จากตอนแรกที่เอ่ยถึงถุงยังชีพ (ตอนที่ 100) ซึ่งไม่ได้เป็นถุง จำได้ว่าเรื่องถุงยังชีพ ศปภ. กำลังดังเลย และแล้วที่บ้านก็ได้รับถุงยังชีพของจริง เป็นของทหารเรือ เสียด้วยครับ เลยถ่ายภาพของทั้งหมดในถุงมาฝากให้ได้ชมกันครับ พร้อมกับเก็บถุงไว้เป็นที่ระลึก สีชอบด้วยครับ "สัน้ำเงิน" ส่วนสิ่งของก็มีถึง 15 รายการครับ แต่ที่เห็นในภาพนั้นไม่ครบนะครับ เพราะว่าตอนที่ได้รับมานั้น ถูกกระจายไปแล้ว รวมถึงเข้าท้องไปด้วยครับ น่าจะเป็นไมโลกล่อง กับไมโลซองครับ จึงไม่มีในภาพครับ
และผมก็เกรงว่า เนื้อหาสาระจะน้อยเกินไป จึงขอนำเอา "ถุง" อีก 2 ใบ มาเล่าสู่กันฟังครับ ใบแรก คือ ถุงของ ถุงยังชีพพระราชทานของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ที่ผมได้มาเก็บไว้เป็นรางวัลชีวิต จากผู้ประสบภัยคนหนึ่งที่ผมประสานงานให้ผู้มอบความช่วยเหลือเข้าไปช่วยเหลือเขา และอีกกว่า 120 คน พี่เขาจึงอยากตอบแทน ผมนึกอะไรไม่ออก ไม่ได้อยากได้อะไรจากพี่เขา จึงขอถุงพระราชทาน เพราะว่า พี่เขาได้มาหลายครั้ง จึงแบ่งให้ได้ครับ
และในเวลาเดียวกัน ผมก็ได้ถุง ของ พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก เพิ่มอีก 1 ถุง ทำให้ผมนึกไปถึงตอนที่พระอาจารย์มิตซูโอะ ได้ไปเยี่ยมชมนิทรรศการภาพวาดด้วยกาแฟครั้งแรกในชีวิตของผมเมื่อต้นปี 2554 และผมได้มอบภาพ "ไร้พักตร์" ให้กับท่านไว้ด้วย ดังนั้นแล้ว การที่ผมได้ถุงของท่านมา ก็เหมือนท่านได้ให้เป็นของขวัญกลับมาเช่นกัน เพราะตัวกลางคือ ความช่วยเหลือจากท่านไปยังผู้ประสบภัย ที่ผมได้โพสต์ประชาสัมพันธ์ผ่าน Social Network จากระบบของ Thaiflood.com ครับ
ก็อาจจะเป็นเรื่องราวตอนสุดท้ายที่เกี่ยวกับ "ถุงยังชีพ" นะครับ ซึ่งก็เป็น ถุงยังชีพมีแบรนด์ที่ดีๆ ที่ผู้ประสบภัยต้องการได้มาไว้เป็นเกียรติ เป็นศรีแก่ตัว ในยามภาวะประสบภัย เป็นกำลังใจในภาวะลำบาก ไม่ว่าจะถุงพระราชทาน ถุงจากพระสงฆ์ที่ทำประโยชน์สังคม และถุงของราชนาวีไทย ที่ตอนนี้กองทัพเป็นที่รักของประชาชนมาก เป็นอีกเรื่องราวดีๆ ในฐานะ "ว่าที่ผู้ประสบภัย" หรือจะเรียกว่า "ผู้ประสบภัยมืออาชีพ" ก็ได้ครับ โชคดีนะครับเนี่ย ที่ "ถุงยังชีพ ศปภ." ไม่มาถึงมือผม ไม่งั้นคงโดนผมถ่ายภาพ + ประเมินราคาเสร็จสรรพ แน่ๆ ครับ
ตอนหน้า เป็นเรืองเบาๆ ต่อเนื่องในภาวะน้ำท่วมละกันนะครับ เกี่ยวกับการแก้ปัญหาเฉพาะกิจของชีวิตทั้ง 18 ตัวครับ
