203: พญาอินทรีย์กับเป็ดในทรรศนะของผมเหมือนกันอย่างไร ตอนที่ 1/2 @ 01-0-7-2559

สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้ เป็นวันศุกร์ที่ 1 ก.ค.59 ซึ่งปกติรายการของ "เจ็ดสะระตี่" จะไม่ได้นำเสนอช่วงของการยกกรณีศึกษาของลูกศิษย์ของครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง ที่มีเป็นประจำทุกวันพฤหัส แต่เนื่องจากเนื้อหามีความน่าสนใจจึงต่อเนื่องมาจากเมื่อวาน ส่วนใหญ่ผมก็จะไม่พลาด เพราะการได้ดูรายการของครูอ้อย ทำให้ผมเกิดการเปลี่ยนแปลง จากเดิมที่เคยรู้สึกว่า สิ่งที่ครูอ้อยแนะนำทุกคนนั้น "เราผ่านมาหมดแล้ว" กลายเป็น "สิ่งไหนที่ครูอ้อยแนะนำ "เราเคยผ่าน ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น และเราจะทำอย่างไรจึงจะหยิบมาใช้ได้อย่างดีอีกครั้ง" แทนที่


สำหรับวันนี้มีเรื่องที่ผมควรบันทึก ซึ่งตอนแรกสับสนเล็กน้อยว่าควรเก็บไว้ในบล็อกไหนดี เพราะเชื่อมโยงหลากหลายอารมณ์ จึงตัดสินใจไว้ที่บล็อกนี้แทน เพราะเป็นภาคของอารมณ์ความรู้สึกเป็นส่วนใหญ่ โดยผมขอพิมพ์ถึง 3 เรื่องที่แว๊บขึ้นมาในสมองเมื่อดูรายการที่ครูอ้อยเป็นแกนแนะนำ
  1. การนึกถึงคุณแม่ หรืออาม้า ซึ่ง ณ ปัจจุบันนี้ หากผมมีปัญหา ผมจะนึกถึงอาม้า จะทำให้งานสามารถลุล่วงไปได้ มีหลายเรื่องที่ปัจจุบันสามารถทำให้ม้าได้แล้ว ประจำปีให้อั่งเปาม้าได้ตามที่คิด วันเกิดไปล้างเท้าอาม้าทุกปี มีครั้งหนึ่งเครียดกับงานมาก กำลังจะเข้าวัดเพื่อทำให้ใจสงบ ซึ่งปกติผมจะควบควบความเครียดได้ดี เรียกว่าในรอบหลายปี จะมีสักครั้งหนึ่ง และแน่นอนว่าถ้าจะไปวัด เราต้องเตรียมเงินไปใช้จ่ายในการทำบุญ ผมกลับเปลี่ยนใจกระทันหันให้น้องที่ช่วยขับรถให้พาไปที่บ้านอาม้าแทน (ปัจจุบันหลังแต่งงานผมย้ายออกมาอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง) แม้ว่าจะเป็นจำนวนเงินไม่มาก แต่การได้รับพรจากอาม้า เงินนั้นให้อาม้า กลับมีความปิติมากกว่า เรียกว่า พอรถออกจากบ้านอาม้ามา น้ำตาก็ซึมออกมาทันที ผมผ่านตรงนั้นมาแล้วอีกครั้ง
  2. ภาพจินตนาการที่เราเห็นนั้น ผมเห็นด้วยกับครูอ้อย เพาะผมเห็น 2 ภาพใหญ่ ภาพแรกคือ ผมไม่เห็นภาพตอนที่ตัวเองเป็นชายชรา ทำให้วิธีคิดว่าตัวเองจะอยู่ไม่นานบวกกับรอบตัวมีตัวเลข 48 วนเวียนไม่ขาด จึงสอดคล้องกันในภาพว่า ผมอาจจะมีอายุเพียง 48 ปี ซึ่งส่วนตัวก็ดอเค ไม่ติดปัญหาใดๆ อีกทั้งยังทำให้ผมมีพลังความพยายามในการทำทุกเรื่องในปัจจุบันครับ ส่วนภาพใหญ่อีกภาพหนึ่งนั้น กำลังใช้ความพยายามเพื่อให้ภาพนั้นค่อยๆ ชัดขึ้น บนพื้นฐานของการช่วยเหลือสังคม 
  3. ตอนที่สืบค้นภาพครูอ้อย มาวางในเนื้อหา ชอบคำคมที่ว่า "พญาอินทรีย์ไม่เคยบินเป็นฝูง" สำหรับข้อนี้อธิบายยาวเลย จึงขอพิมพ์เป็นอีกตอนหนึ่ง ตอนที่ 204/ ตอน 2/2 แทนครับ อย่างที่โปรยที่หัวข้อครับ สำหรับผมแล้ว "พญาอินทรีย์กับเป็ดเหมือนกันในทรรศนะของผม"
ขอบคุณที่ประเทศไทยมีครูอ้อย ที่คอยให้คำแนะนำผู้คน สามารถเปลี่ยนผู้คน ให้กลับมาที่เดิมได้ และยังสามารถที่จะ เปลี่ยนผู้คนให้ก้าวหน้าทางจิตใจได้ เพราะ "ที่เดิม" กับ "ที่ใหม่" สำหรับคนจำนวนมาก คือ "ที่แห่งความสุข ที่แห่งจิตกตัญญู และจิตกุศล" ผมจะเป็นอีกคนสำหรับกลุ่มคนที่ไม่ได้เป็นคนส่วนใหญ่ของโลกใบนี้ บนแรงเสียดทาน ที่ต้องเป็นทั้งอินทรีย์และเป็ดไปพร้อมๆ กัน กับภาพ "เป็ด" ที่สังคมมองเข้ามาเห็นในตัวผม แต่กับคนพิการและในแวดวงจะเห็นผมเป็น "อินทรีย์" ที่ฉายเดี่ยว

ยังนึกถึงครูอ้อยเสมอ กับน้ำใจไมตรีที่มีให้ ในวันที่สัมภาษณ์เพื่อออกรายการ "เข็มทิศชีวิต" นะครับ และยอมรับในวินาทีนั้นทันทีว่า ครูอ้อย ยอดเยี่ยม ที่รู้จักผมภายในไม่ถึง 5 นาที ครับ เพราะเพื่อนผมบางคนที่เรียนมาด้วยกัน หรือญาติที่เห็นเรามาจนโต ยังไม่รู้จักผมเลย/ ด้วยความนับถือครับ

อ้างอิงเครดิตภาพจากลิงก์ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=sriphat&date=17-04-2014&group=2&gblog=17