63 : บทความชุด “ผมกำลังจะกลายเป็นผู้ประสบภัย” ตอนที่ 12 @ 18 ตุลาคม 2554 ชื่อตอน “เครื่องมือสื่อสารที่จำเป็นในภาวะน้ำท่วม และภาพการเตรียมพร้อมเล็กน้อย”

สวัสดีครับเพื่อนๆ ก่อนที่ผมจะไปซีเรียสในตอนที่ 14 เกี่ยวกับพนังกันน้ำทำเอง ที่เอาอุปกรณ์ที่มีอยู่ในอดีตมาประยุกต์ทำ จึงขอแทรกบทความเบาๆ ให้เพื่อนๆ อ่าน เนื่องจากในระหว่างการทำงานป้องกันน้ำท่วมที่มีพื้นที่ถึงจะไม่มาก แต่การกดแต่มือถือ หรือตะโกนบอกกัน ถ้ามากๆ เข้าก็เหนื่อยเอาเรื่องเหมือนกัน หรือแม้แต่เวลาพายเรือออกไปหน้าหมู่บ้าน ถ้าติดต่อสื่อสารกันแบบง่ายๆ ด้วย ว.วิทยุ ก็คงจะดีไม่น้อย สมัยก่อนตอนที่ผมมีบริษัทรับเหมาติดตั้งระบบสัญญาณมือถือ เราก็ใช้ ว.วิทยุ ในการทำงานเช่นกัน

ผมคงไม่ได้เอาภาพขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นวาย แล้วใช้ ว.วิทยุ มาฝากเพื่อนๆดู จึงมีภาพมาให้ดูไม่มาก ดังนั้นภาพในตอนนี้เอาเป็นว่า นับเป็นภาพเก็บตก อีกตอนก็ได้นะครับ เพราะตอนนี้ผมได้ย้ายมาอยู่บ้านของน้องสาวแล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่า เราจะป้องกันให้มากที่สุด และเพื่อสะดวกในการอุ้มผมขึ้นชั้น 2 ของบ้านน้องสาว เพราะว่ามีแอร์ เรื่องนี้สำคัญที่สุด แต่บอกตรงๆ นะครับว่า ไม่ได้หวังมากเนื่องจาก ระดับน้ำสูง 2 เมตรจะมีผลต่อมิเตอร์ไฟฟ้า ซึ่งผมค่อนข้างมั่นใจว่า จะต้องถูกตัดไฟแน่ๆ เลยครับ

ณ ตอนนี้ผมคงต้องคิดถึงเรื่องนี้ด้วย หวังอย่างเดียว่าขอให้ระดับน้ำอย่าถึง 2 เมตรเท่านั้น เพราะถ้าไฟฟ้าไม่มี อินเตอร์เน็ตใช้ไม่ได้ ผมก็ไม่สามารถทำงานได้ รวมถึงงานอาสาช่วยน้ำท่วมด้วยครับ


นี่ครับตัวอย่างการใช้ ว.วิทยุ สื่อสารกันภายในบ้านครับในภาวะแบบนี้

ผมยเ่ยจากห้องตัวเองมาอยู่รวมกับบ้านน้องสาวครับ เพื่อให้สะดวกในการดูแล และขนย้ายกรณีมีปัญหาครับ ในภาพผมไม่ได้โกนหนวดเลยครับ อยู่ชั้นล่าง หากเกิดน้ำทะลักเข้ามาก็ขึ้นชั้น 2 เลยครับ



นำภาพเบาๆ ถึงการใช้ประโยชน์ แพลอยน้ำที่นำมาเป็นท่าเทียบเรือไปในตัวครับ

จริงๆ แล้วในครอบครัวผมมีคนค่อนข้างมาก และแต่ละคนก็เป็นเสือกันหมด อาจจะมีไม่กี่ครั้งในชีวิตที่จะมีเสือมาอยู่รวมกันเป็นโขลง และถึงจะมีความขัดแย้งบ้าง ผมก็ว่าเป็นเรื่องธรรมดาของพวกเสือๆ ครับ