109 : บทความชุด “ผมกำลังจะกลายเป็นผู้ประสบภัย” ตอนที่ 58 @ 27 พฤศจิกายน 2554 ชื่อตอน "ชุดกันน้ำที่ควรต้องให้ความสำคัญในการฟื้นฟู"

สวัสดีครับ เพื่อนๆ ตอนนี้ระดับน้ำนอกกำแพงบ้านอยู่ที่ 80 ซม. ครับ ผมลองหลับตานึกถึงการทำความสะอาดตอนน้ำลด จะทำอย่างไร พอนึกย้อนหลังมาถึงตอนที่น้ำท่วมที่กำลังดำปี๋ กลิ่นเหม็นเน่ามากขึ้น เพราะคงเข้มข้นมาก เป็นทั้งตะกอนและขี้เลนที่เหม็นเน่าจากแก๊สมีเธน (แก๊สไข่เน่า) ประมาณว่าสัก 10-30 ซม. คงเป็นช่วงเวลาแบบกั๊กๆ กันอยู่ ซึ่งแน่นอนว่า เราก็คงต้องมีคนเข้าๆ ออกๆ บ้าน โดยเฉพาะผม ที่อยากออกนอกบ้านแล้วครับ เพราะมีงานคั่งค้างพอสมควร คิดไป คิดมา คงต้องเตรียมตัวเหมือนกัน เพราะจะรอน้ำแห้งแล้วถึงทำทุกสิ่ง ทุกอย่าง คงเป็นไปไม่ได้

ในระหว่างการทำงานช่วยเหลือผู้ประสบภัยพิบัติ และได้ทราบถึงครอบครัวหนึ่งที่มีความตั้งใจช่วยเหลือผู้ประสบภัยในด้านที่แตกต่าง คือ การสนับสนุนส่วนต่างของ "ชุดกันน้ำ" ที่เป็นลักษณะเอี้ยม ที่ใส่ขึ้นมาถึงหน้าอก แล้วสวมรองเท้าบู๊ท เป็นชุดสำเร็จรูปขายคู่กัน สามารถอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ลิงก์นี้ครับ http://www.manager.co.th/CelebOnline/ViewNews.aspx?NewsID=9540000145164 และ http://www.pantipmarket.com/items/11821107

ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากนะครับ รู้เพียงว่าในทีวีบอกว่า ตัวเป็นพันบาท ถ้าหลักร้อยก็จะเป็นแบบบางๆ แต่รุ่นนี้ที่ผมสั่งซื้อมา เพียง 350 บาทพร้อมรองเท้าบู๊ท โดยทางครอบครัวคุณพรพิมลจะคล้ายๆ กับช่วยออกส่วนต่างให้ 450 บาท เพราะว่าราคาขายจะอยู่ที่ 800 บาท ก็พอจะเช็คมาบ้างนิดหน่อยว่า คุณภาพดีระดับส่งออก สามารถกันไฟดูดได้ หนา ไม่กรอบง่าย อายุการใช้งานคงทนพอสมควร

ผมตั้งใจว่าจะซื้อมาเพื่อให้ญาติๆ ได้ใส่ตอนทำความสะอาดบ้าน และใช้งานระหว่างน้ำท่วมเล็กน้อย สัก 10-30 ซม. ส่วนตัวคิดว่าราคา 350 บาท ไม่สูง พอดีๆ เพราะได้รองเท้าด้วย แต่ว่าทางพี่ที่สนิทกันก็โทรมาบอกนะครับว่า เพียง 250 บาท ไม่มีรองเท้า เป็นของไทยทำเอง รวมๆ แล้วถือว่าเป็นโอกาสดีมากๆ นะครับ ที่ราคาของชุดกันน้ำคุณภาพดีจะลดลงมาต่ำขนาดนี้ ครับ






นำภาพบรรจุภัณฑ์ของชุดกัน้ำ คุณภาพส่งออกญี่ปุ่นมาให้ดูกันครับ ผมคิดว่าสถานการณ์คุณภาพน้ำตอนนี้ ไม่สมควรลุย ทั้งหญิงและชาย น้ำเน่าเสียหมดแล้ว ครอบครัวบ้านผมอยู่ที่บางบัวทอง นนทบุรี น้ำเน่าหมดแล้วครับ โดยเฉพาะคุณผู้หญิง ห้ามลุยเด็ดขาดครับ ยอมเสียหลักร้อยบาท ดีกว่าสุขภาพย่ำแย่ครับ ในระยะหลังวิธีการช่วยเหลือสังคมด้วยการออกมาประกาศจ่ายส่วนต่าง หรือขายในราคาทุน ผมคิดว่าเป็นการช่วยเหลือผู้ประสบภัยอีกทางเช่นกันครับ

สำหรับตอนต่อไป ไม่มีอะไรมากนะครับ แค่วันรุ่งขึ้นเป็นวันที่ ครบรอบ 10 ปีของการเป็นคนพิการทุพพลภาพเท่านั้นเองครับ และจะมีคนมาเยี่ยมที่บ้านครับ จึงอยากเก็บบรรยากาศมาฝากครับ จึงเป็นอีกตอนที่สบายๆ เพียงแค่อยากบันทึกไว้ในวาระครบรอบเท่านั้นครับ