ผมคิดว่าเพื่อนๆ และผู้อ่านทุกท่าน น่าจะมีฮีโร่ในดวงใจแน่นอน ถ้าเป็นฮีโร่หญิงก็ อาม้า (คุณแม่) แน่ๆ สำหรับผม แต่ถ้าเป็นฮีโร่ชาย กลับเป็นอากง (คุณตา) ของผมเอง เพราะในวัยเด็กตอนที่ผมจำความได้ อากงสมาร์ทมากๆ เป็นคนเก่ง ดุนิดๆ พวกเราหลานๆ จะกลัว อากงพูดแต่ภาษาจีน (แต้จิ๋ว) ผมฟังไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ เพราะอากงไม่พูดผสมไทยเลยแม้แต่นิดเดียว หมายความว่า อากงผม Soundtrack ตลอด แต่เราทุกคนก็รักอากงมาก
ผมชอบตัดผมสั้นๆ ที่มียาวบ้างก็เพราะไม่มีเวลา+ประหยัดค่าใช้จ่าย พยายามให้เป็น 2 เดือนตัดผม 1 ครั้ง หรืออาจจะสัก 1 เดือนครึ่งก็ได้ ผมชอบใส่เสื้อยืดตราห่าน นี่ถ้าผมปกติผมก็จะชอบใส่กางเกงขาสั้นยาวเลยหัวเข่ามาหน่อย ขนาดตอนที่อายุ 20 กว่าๆ ยังมีคนเรียกผมว่าอาแปะ เลยครับ เวลาอากงใส่เสื้อเชิ๊ตแขนสั้นแล้วปล่อยกระดุม ให้นึกถึงตอนที่ผมเรียน ป.ตรี ที่บางมดแล้วใส่เสื้อช็อป ผมกำลังบอกทุกคนว่า ผมได้รับอิทธิพลหลายๆ เรื่อง รวมถึงการดำเนินชีวิต สไตล์ มาจากฮีโร่อากง ของผมนั่นเอง เรียบๆ ง่ายๆ ไม่ต้องพูดเยอะ (แต่ถ้าสนิทจะพูดได้เยอะ) แล้วผมก็สูงคล้ายๆ อากงด้วยครับ
วันนี้เป็นวันครบรอบวันเสียชีวิตของอากง 20 ปีแล้วที่ฮีโร่ที่ไม่ใช่ยอดมนุษย์แบบในหนังจากไป ผมยังจำได้ว่า อากง ชอบช่วยเหลือผู้คน ใจดี เวลามีคนมายืมเงิน เอาที่ดินมาจำนอง อากงจะไม่ยึดที่ดินใคร อากงมีสวนมะม่วง มีคอกหมู เลี้ยงปลา ทำโรงเกี่ยมไฉ่ ผมชอบไปสวนของอากงมาก อาจเป็นได้ว่าที่ผมอยากเป็นเกษตรกร ซึ่งตอนนี้คงยาก แต่ยังหวังว่าจะสามารถไปช่วยด้านการจัดการได้อยู่ ก็เป็นเพราะในวัยเด็กผมชอบที่อากงมีอาชีพนี้ หรือบางที ที่ผมทำหลายอย่างก็อาจจะมาจากอากง อีกก็เป็นได้ เพราะที่บ้านอากงยังเป็นร้านกาแฟ ขายผลไม้ ทำบ้านเป็นท่าเรือ มีถังน้ำมันมือหมุน อากงยังทำงานสมาคมตระกูลลิ้ม ช่วยเหลือคนอื่นๆ
วันนี้นึกถึงอากง และเหมือนจะระลึกได้ว่า ความเป็นตัวเรา สิ่งรอบข้างจากอากง อาจจะเป็นการหล่อหลอมตัวผมอย่างไม่รู้ตัวก็ได้ ยังเคารพอากง อาม่า ไม่มีวันเสื่อมคลาย ฮีโร่ทั้งสองท่าน อยากบอกอากง อาม่า ว่าตอนนี้หลานชาวยคนที่สองของตระกูล ก็กำลังเป็นฮีโร่ อยู่ (คนอื่นว่างั้น) อย่างน้อยก็เป็นฮีโร่ให้กับตัวเอง เพราะผมเป็น "ยอดมนุษย์ทุพพลภาพ"ครับ
(ขอบคุณน้องดอยที่ถ่ายภาพให้ครับ)
ผมชอบตัดผมสั้นๆ ที่มียาวบ้างก็เพราะไม่มีเวลา+ประหยัดค่าใช้จ่าย พยายามให้เป็น 2 เดือนตัดผม 1 ครั้ง หรืออาจจะสัก 1 เดือนครึ่งก็ได้ ผมชอบใส่เสื้อยืดตราห่าน นี่ถ้าผมปกติผมก็จะชอบใส่กางเกงขาสั้นยาวเลยหัวเข่ามาหน่อย ขนาดตอนที่อายุ 20 กว่าๆ ยังมีคนเรียกผมว่าอาแปะ เลยครับ เวลาอากงใส่เสื้อเชิ๊ตแขนสั้นแล้วปล่อยกระดุม ให้นึกถึงตอนที่ผมเรียน ป.ตรี ที่บางมดแล้วใส่เสื้อช็อป ผมกำลังบอกทุกคนว่า ผมได้รับอิทธิพลหลายๆ เรื่อง รวมถึงการดำเนินชีวิต สไตล์ มาจากฮีโร่อากง ของผมนั่นเอง เรียบๆ ง่ายๆ ไม่ต้องพูดเยอะ (แต่ถ้าสนิทจะพูดได้เยอะ) แล้วผมก็สูงคล้ายๆ อากงด้วยครับ
วันนี้เป็นวันครบรอบวันเสียชีวิตของอากง 20 ปีแล้วที่ฮีโร่ที่ไม่ใช่ยอดมนุษย์แบบในหนังจากไป ผมยังจำได้ว่า อากง ชอบช่วยเหลือผู้คน ใจดี เวลามีคนมายืมเงิน เอาที่ดินมาจำนอง อากงจะไม่ยึดที่ดินใคร อากงมีสวนมะม่วง มีคอกหมู เลี้ยงปลา ทำโรงเกี่ยมไฉ่ ผมชอบไปสวนของอากงมาก อาจเป็นได้ว่าที่ผมอยากเป็นเกษตรกร ซึ่งตอนนี้คงยาก แต่ยังหวังว่าจะสามารถไปช่วยด้านการจัดการได้อยู่ ก็เป็นเพราะในวัยเด็กผมชอบที่อากงมีอาชีพนี้ หรือบางที ที่ผมทำหลายอย่างก็อาจจะมาจากอากง อีกก็เป็นได้ เพราะที่บ้านอากงยังเป็นร้านกาแฟ ขายผลไม้ ทำบ้านเป็นท่าเรือ มีถังน้ำมันมือหมุน อากงยังทำงานสมาคมตระกูลลิ้ม ช่วยเหลือคนอื่นๆ
กำลังไหว้อากง ขอให้อากงมีความสุข ไม่ต้องห่วงลูกหลาน
และขอให้ผมทำงานภารกิจต่างๆ ให้ลุล่วง เพื่อการพิสูจน์ตัวผมเองอีกครั้ง
(ผมยาวแล้ว กะว่าจะไปตัดผม กำลังตัดสินใจว่าจะ รองทรง ดีหรือว่า สกินเฮด)
บนบ้านชั้น 2 ที่ผมอยู่ เป็นที่ตั้งแท่นป้ายบรรพบุรุษ
ภาพอาม่า-อากง ของตระกูลเราเอง
และเป็นฮีโร่ของพวกเราทั้งสองท่านครับ
วันนี้นึกถึงอากง และเหมือนจะระลึกได้ว่า ความเป็นตัวเรา สิ่งรอบข้างจากอากง อาจจะเป็นการหล่อหลอมตัวผมอย่างไม่รู้ตัวก็ได้ ยังเคารพอากง อาม่า ไม่มีวันเสื่อมคลาย ฮีโร่ทั้งสองท่าน อยากบอกอากง อาม่า ว่าตอนนี้หลานชาวยคนที่สองของตระกูล ก็กำลังเป็นฮีโร่ อยู่ (คนอื่นว่างั้น) อย่างน้อยก็เป็นฮีโร่ให้กับตัวเอง เพราะผมเป็น "ยอดมนุษย์ทุพพลภาพ"ครับ
(ขอบคุณน้องดอยที่ถ่ายภาพให้ครับ)
