32 : โปรแกรมชีวิต

สวัสดีครับ เพื่อนๆ บทความตอนนี้ อาจจะไม่ค่อยยาวเท่าไหร่ ผมต้องรีบพิมพ์ออกมาให้ทันกับความคิด ไอย่างนั้น มันอาจจะเลยผ่านไป เช่นหลายๆ เรื่องที่ผมไม่ทันได้บันทึกไว้



ล่าสุดที่ผมได้ออกไปข้างนอกมา เพื่อที่จะไปที่ธนาคารแถวเตาปูน มีเรื่องราวผ่านมาในสมองผมมากมายเหมือนทุกวัน ประกอบกับปัจจุบันผมมีคอมพิวเตอร์เป็นคู่รักไปซะแล้ว ผมต้องจ้องมองด้วยความตั้งใจตลอดทั้งวันเกือบ 15-16 ชั่วโมงต่อวัน ถ้าจะเปรียบเทียบเป็นผู้หญิง ก็คงจะมองจนอายม้วนไปเลย



ระหว่างที่เดินทางกลับมาที่บ้าน ผมก็สังเกตุไปที่ท้องถนน เห็นรถจอด รถหยุด แซงกัน ขับเร็ว ขับช้า ส่วนผู้คนก็เดินกันขวักไขว่ไปมา บ้างหยุด บ้างวิ่ง มีเด็ก ผู้ใหญ่ ผู้หญิง ผู้ชาย ผู้เพศไม่ตรง เห็นมอเตอร์ไซค์ จักรยาน ต้นไม้กำลังไหว ลมพัดถุงพลาสติกลอย



เห็นอะไรต่างๆ มากมาย จนดูจะยุ่งเหยิง วุ่นวาย มากมาย

จนต้องพักสายตาด้วยการหลับตา

และเหมือนว่าผมจะจมลึกเข้าไปในทุกสิ่ง ทุกอย่าง

ที่ผมกล่าวมาทั้งหมด เพียงเสี้ยววินาที





ผมลืมตาขึ้น ถามตัวเองว่า "ทำไมถึงเป็นไปอย่างนี้"

ทุกอย่างดูจะสัมพันธ์กันหมดทุกอย่าง

ทุกอย่างลงตัวไปหมด ความพอดีที่ลงตัว

ความวุ่นวายที่ดูลงตัว



ผลของการที่เราทำสิ่งใด ณ เวลาหนึ่ง

ย่อมมีผลกับอนาคตที่จะเกิดขึ้นอย่างมีเหตุผล

แต่บางครั้งอาจมีปัจจัยเสริม ที่ทำให้เกิดผลอีกอย่างหนึ่ง

ดูเหมือนมีทางเลือก

แต่ก็ดูเหมือนถูกกำหนด

ถูกกำหนดในหลายทางเรื่อง



ช่างเหมือนโปรแกรมสำเร็จรูป ในคอมพิวเตอร์

ที่สามารถตอบโจทย์เราได้อย่างน่าทึ่ง เสียจริงๆ

เสี้ยววินาทีนั้นเอง ในความคิดของผม

ดูทุกอย่างเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรม

ชีวิตของผมอาจถูกกำหนดไว้แล้ว ใน "โปรแกรมชีวิต"

" โปรแกรมชีวิต ปรีดา ลิ้มนนทกุล "