.................................................................
ณ ปลายปี พ.ศ.2544 ประเทศไทยกำลังฟื้นตัวจากภาวะฟองสบู่แตกเมื่อปี 2540 ที่เรียกกันว่า “โรคต้มยำกุ้ง” ถนนหนทางถูกสร้างขึ้นมาใหม่ มากมายหลายเส้น ซึ่งก็นับรวมถึง ถนนราชพฤกษ์ ที่ถือว่าเป็น ถนนเส้นหลักที่ตัดเชื่อมถนนสำคัญๆ หลายเส้นทาง คืนวันหนึ่ง ปลายปี พ.ศ.2544 นั้นเอง มีชายคนหนึ่งได้ประสบอุบัติเหตุบนถนนเส้นนี้ ชายคนนี้ยังไม่รู้ตัวเลยว่า ทุกอย่างถูกกำหนดมาแล้ว จากเบื้องบน สร้างความลำบากใจมากๆ ให้กับผู้กำหนดชะตาชีวิตของชายผู้นี้ เพราะ “ผู้ดำเนินการชะตาชีวิต” ได้รับคำสั่งจากเบื้องบนว่า ต้องทำให้ชายผู้นี้ กลายเป็นคนพิการแบบว่า ให้เป็นหนักๆ พิการนิดหน่อยไม่ได้ แต่อย่าให้หนักถึงขนาดทำอะไรไม่ได้เลย ต้องป้อนข้าวป้อนน้ำตลอด ห้ามตายด้วย แถมถูกเบื้องบนดักคอไว้เรียบร้อยแล้วว่า ถ้าจะทำเป็นให้เกิดอุบัติเหตุ จนพิการ ก็ต้องห้ามมีคู่กรณี หมายถึงมีคนอื่นมาบาดเจ็บด้วย สร้างความหนักใจให้ “ผู้ดำเนินการชะตาชีวิต” มากๆ จนต้องถึงกับไปศึกษาว่า ชายคนนี้ดำเนินชีวิตอย่างไร แล้วต้องดลบันดาลอย่างไรให้ชายคนนี้พิการ และยังต้องไปศึกษาอีกว่า ต้องพิการแบบไหนถึงจะเข้าตามเกณฑ์ทีโออาร์ (TOR หรือ ข้อกำหนดคุณสมบัติ ของการพิการ) ของชายคนนี้ รวมทั้งต้องสร้างสถานการณ์ต่างๆ ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ด้วย เพราะว่าในอนาคตชายคนนี้จะกลายเป็นบุคคลสำคัญสำหรับคนพิการทั่วทั้งประเทศไทย เขาจะต้องเข้ามามีบทบาทที่ทำให้คนพิการมีความเป็นอยู่ดีขึ้น เป็นตัวอย่างของการไม่สิ้นหวัง ไม่ท้อแท้ของคนอีกจำนวนมาก การดำเนินชีวิตของชายคนนี้ขณะที่พิการ จะกลายเป็นแรงผลักดันของคนอีกจำนวนมากมาย แม้แต่คนปกติ .....อ่านต่อ
